Marshall Rosenberg heeft zijn basistraining online staan.

Alles wat we doen of zeggen komt voort uit een behoefte die we proberen te vervullen.

Onze behoeftes zijn de motor in ons, onze levensenergie.

Verbindende communicatie is geen formule om je zin te krijgen. Het is een dynamisch proces, een nieuwe taal die oude gedragspatronen doorbreekt zodat we ons niet langer terugtrekken of aanvallen als we oog in oog staan met veroordeling of kritiek. Wanneer we onze aandacht richten op het helder krijgen van wat we waarnemen, voelen en nodig hebben in plaats van te oordelen of te veroordelen ontdekken we de taal van ons hart.

 

Een oefening:

Neem een situatie waarin de communicatie niet zo ging als dat je graag wilde.

Wat gebeurde er? Wat deed iemand, wat zei iemand?

Wat voelde je? Zoek uit deze lijst 1-3 gevoelens.

Wat had je nodig op dat moment? Zoek uit die lijst je behoefte. (1-3)

Welk verzoek zou je kunnen doen aan jezelf of een ander om te kijken of je je eigen behoefte kunt vervullen?

 

Voorbeeld

Collega zegt: "Dat is niet zo collegiaal van je"

Ik voelde mij verbaasd en geïrriteerd omdat ik helderheid en waardering nodig had.

Om mijn behoefte aan helderheid te krijgen kan ik aan mijn collega vragen: "Kun je mij vertellen hoe je het graag gezien had?"

Omdat  alles wat we doen of zeggen voortkomt uit een behoefte die we proberen te vervullen, merk ik op dat mijn collega ook een behoefte probeert te vervullen door haar opmerking.  Ik besluit eerst naar mijn collega te luisteren. Ik ben nieuwsgierig naar haar gevoelens en behoeften.

Voorbeeld

Collega: "Dat is niet zo collegiaal van je"

Jij: "Had je behoefte aan samenwerking en ondersteuning?"

Collega: "Poeh nou en of, iedereen gaat er na de vergadering gelijk vandoor en ik kan het klusje weer opknappen."

Jij: "Dat klinkt als een eenzaam gevoel, klopt dat? 

Collega:"Ja nou, eenzaam......was eigenlijk boos."

Jij:"Boos omdat iedereen wegliep en jij graag op dat moment van één of twee collega's  had willen horen: 'hoe kunnen we jou hierbij helpen' zodat je ondersteuning en samenwerking had ervaren? 

Als je raadt naar de gevoelens en de behoeftes weet wat er leeft in je collega. Door op die manier, empathisch, te luisteren blijf je in verbinding, de weg om elkaar te horen blijft open. Daarna zou je jouw verzoek kunnen uiten, bijvoorbeeld:

Jij: "Nu je het zo zegt, ik was met mijn hoofd bij andere zaken en ben naar huis gegaan. Ik was mij niet bewust dat de klus op jouw schouders terecht kwam. Ben je bereid mij op zo'n moment aan te spreken om die ondersteuning te vragen? "

Omdat het 'volgende moment' nog moet komen zou ik mij kunnen voorstellen -dat als zij mijn verzoek met 'Ja' beantwoordt-  ik daarna nog vraag of ik erop kan vertrouwen dat ze een volgende keer mij aanschiet als ze ondersteuning nodig heeft.

Een verzoek is het liefst in het NU, zo concreet mogelijk en uitvoerbaar. Dus niet: "Wil je het in het vervolg anders doen?"