Als ik mijn behoeftes niet (her)ken, kan ik ook niet kiezen hoe ik ze invul. Zodra ik mijn behoeftes helder heb, kan ik keuzes maken die bijdragen aan mijn welzijn, mijn plezier en ook bijdragen aan het welzijn van een ander! Eten wordt dan bewust genieten in plaats van frustratie- of troostvoer.
Kortom, vrijheid en acceptatie in alles wat ik wel of niet doe.
